Rodney (Ewan McGregor) is een robot uit een eenvoudig gezin. Zijn vader Herb (Stanley Tucci) is vaatwasser in het plaatselijke restaurant waar de robots hun bouten komen verorberen en een slok olie nemen. Rodney droomt er echter van om uitvinder te worden. Hij wil naar Robot city trekken om er te gaan solliciteren bij zijn grote voorbeeld Bigweld (Mel Brooks), de bekendste robot. Zijn vader steunt hem en Rodney neemt de trein naar de stad van zijn dromen. Daar angekomen ontmoet hij de krakkemikkige Fender (Robin Williams), een vreemde vogel die naar eigen zeggen de stad op zijn duimpje kent. Voor hij het weet staat Rodney voor de poort van Bigwelds bedrijf. Hij slaagt erin tot de vergaderzaal door te dringen en is er net geruige van hoe Bigwelds plaatsvervanger (Greg Kinnear) zijn snode plannen bekend maakt.
'Robots' is de langverwachte opvolger voor 'Ice age'. Het was drie jaar wachten maar Chris Wedge heeft niet stilgezeten. Hij keert terug met een erg geslaagde animatiefilm die 'Ice age' op vrijwel alle gebieden overtreft. Vooreerst is de computeranimatie er de laatste drie jaar met rasse schreden op vooruit gegaan. 'Robots' is een bijzonder fijn geanimeerde prent, kleurrijk en met veel zin voor detail. Robot city en zijn inwoners zijn een lust voor het oog. De design van de figuurtjes is geïnspireerd en er wordt door Wedge en zijn animatieteam erg creatief omgesprongen met de mogelijkheden die de robots hen bieden. Let maar eens op de 'busrit' die Rodney, wanneer hij net in Robot city is aangekomen, met Fender maakt: een wervelende rit vol fysisch speelgoed, originaliteit en puur tekenfilmplezier. Erg mooi gedaan.
Over het eigenlijke verhaal van 'Robots' zouden we snel uitgepraat zijn. Niet dat het er veel toe doet, want het is in het komische dat deze film echt schittert. 'Robots' zit vol geslaagde humor, fijne woordgrapjes en geestige personages. De humor gaat echt wel verder dan het gebruikelijke kinderniveau en dat was wel een verrassing omdat de grafische stijl van de film zich eerder naar een jong publiek lijkt te richten. Toch zal een groot deel van de humor, zeker in de engelse versie die ik zag, in de eerste plaats door een wat ouder publiek (dat het engels machtig is) gesmaakt worden. De kans dat een belgische tienjarige de humor van Fanny, een robot met een gigantisch achterwerk, helemaal inziet is beperkt, maar voor hen en alle andere liefhebbers is er dan ook de nederlandse versie met onder andere het stemtalent van Roos Van Acker en Chris van den Durpel.
Over de engelstalige stemmencast overigens niets dan goed. Ewan McGregor is prima in de hoofdrol en Mel Brooks heeft na al die jaren nu eenmaal het timbre van de geinige oude kerel gekregen die er nooit om verlegen zit een leuke kwinkslag uit te delen. Showstopper is, hoe kan het ook anders, Robin Williams. Hij maakt van Fender een totaal geschift personage. Williams is op dreef, laat zijn personage de onzin in een razend tempo op het publiek afvuren en slaagt er moeiteloos in de sympathie van de kijker te winnen. De absurde situaties waar Fender in verzeild raakt zijn pareltjes met een briljante finale voor hem die ik hier niet wil verklappen (drie hints: Fender - vrouwenbenen - Britney Spears) als hoogtepunt. Wedge heeft met 'Robots' een hele leuke brok comedy gemaakt waarmee ik geregeld in een deuk lag, die barst van de sprankelende ideeën en meer dan genoeg toffe zaken bevat om ook een ouder publiek aan te spreken. Zeer genietbaar!
3 sterren op 4
