Cinema: 'West Side story'

[Maniac]

De Jets en de Sharks, twee straatbendes met verschillende ethnische achtergronden, voeren strijd om hun territorium in New York. Terwijl beide bendes een ultiem gevecht plannen vallen Tony (Ansel Elgort), een van de oprichters van de Jets, en Maria (Rachel Zegler), de zus van de leider van de Sharks, als een blok voor elkaar.

"Kan er iemand mij kort uitleggen waarom ik 'West Side story' moet bekijken?" vroeg ik jullie een tijd geleden. Ik werd meteen overladen met antwoorden:

"De originele heeft me wel ooit echt geraakt. In de klas gezien als ik 12 was ofzo? Nadien ook naar een live versie gaan kijken, en de plaat gekocht."

"Gewoon doen. Het is Spielberg Die aan de slag gaat met één van de grote musicalklassiekers. Trailer geeft de uitschijn dat de helft van de shots recht uit het origineel komen. En kijk in de tussentijd ineens het origineel. Ooit met veel argwaan gaan kijken, binnen de twee minuten na de ouverture omver geblazen en als musicalliefhebber uit de zaal gestapt."

"Wat?

Ge kijkt naar west side story omdat de muziek van bernstein is. Één van de laatste grootmeesters van de 'klassieke muziek'. Koppel dit aan de grootmeester die spielberg is..."

"Sowieso het origineel zien, nog geen spat verouderd. De openingsscène alleen al."

Het antwoord van Steven Spielberg zelf is er ook niet naast. Zijn versie van 'West Side story' is een sprankelende, overrompelende musical vol flitsende choreografie, opzwepende dansnummers en uitstekende liedjes, prima gezongen door de hele cast en met een verhaal dat nog steeds bijzonder relevant klinkt. In wezen is 'West Side story' een bewerking van 'Romeo en Julia', getransporteerd naar het New York van de jaren '60 en op de tonen van Leonard Bernstein en de lyrics van Stephen Sondheim. Spielberg, inmiddels 75 jaar, heeft niet zomaar een theaterstuk op pellicule gezet, hij heeft van 'West Side story' een echte film gemaakt waar de energie en levensvreugde van het scherm spat.

Dit is Spielberg op zijn best: de klassieke, standvastige regie, de gelikte productiewaarden en een handvol scènes waarin de onmiskenbare touch van de Meester aanwezig is en je pure filmmagie ervaart. Neem nu de meet cute van Tony en Maria op het bal: het soort scène dat al duizende keren is verfilmd, maar in de handen van Spielberg een betoverend, ontroerend moment is, alsof je dit voor de allereerste keer ziet. 'West Side story' probeert ook voor een zekere authenticiteit te gaan. Geinig hoe de Puerto Ricanen in de film spaans spreken zonder ondertiteling en er vervolgens een soort running gag van gemaakt wordt dat ze beter hun engels zouden oefenen.

Het helpt daarnaast dat nieuwkomer Rachel Zegler perfect is als Maria. Zegler is een vondst, een echte ster, een présence die je meteen inneemt en de aandacht naar zich toe zuigt. De casting van Rita Moreno, die in de versie uit 1961 Anita vertolkte, als Valentina is ook een mooie knipoog naar het origineel. De enige miscast is Anson Elgort als Tony. Niet dat er iets mis is met zijn zang -de zang in 'West Side story is over de hele lijn uitstekend- maar Elgort heeft een veel te jeugdig en onschuldig uiterlijk om me ervan te overtuigen dat hij de oprichter is van de Jets en net ontslagen werd uit de gevangenis na een jaar opsluiting. Zeker in vergelijking met de andere bendeleden valt zijn baby face op. Meteen ook mijn enige kritiek op deze voor de rest onweerstaanbare prent.

"Een van mijn favoriete films!" wist een vriendin me vooraf te vertellen over het origineel. Ik snap het. De romance van Tony en Maria wist 60 jaar geleden al harten te veroveren en met deze nieuwe versie verzekert Steven Spielberg dat 'West Side story' ook de komende 60 jaar fans zal blijven maken.

3.5 sterren op 4

http://youtu.be/A5GJLwWiYSg

[acku]

Wou hem zien in de lokale cinema maar ze waren deze week al gestopt met hem uit te zenden. Er is wat overaanbod dit kerstseizoen.

(en nu niks meer)

[eye]

Cinema's wie weet terug open, ga dit zien! Blij dat ik hem zaterdag heb kunnen meepikken. Niet makkelijk om te wegen tegen het origineel, maar had het gevoel dat dit wel als een meesterwerk in its own right kan worden beschouwd. Eentje die inderdaad ook voor de komende 60 jaar meekan. Kan mij geen musical van de voorbije 30 jaar voor de geest halen, ook La La Land niet, die zo goed werkt. 't Is alsof Spielberg nooit anders heeft gedaan. Het vakmanschap en de production value die je altijd van zijn crew kunt verwachten, met zelfs wat minder valse noten of sentimenalisme dan zijn laatste paar films. Nog wel lollig dat er een paar bejaarde knarren achter deze film zitten - meeste generatiegenoten zijn hun magie of talent wel wat kwijt.

Als ik de dingen die ik minder vond aan het origineel naast elkaar leg, lijkt dit een verbetering op alle vlakken. Maar als je dan het origineel weer opzet, kun je ook moeilijk langs de zuiverheid daarvan, de straightforward beeldtaal, de heldere choreografie, de primaire kleuren. De openingsscene vam het origineel had me meteen bij mijn nekvel, dit was wat messier.

Misschien zegt het allemaal veel over de ongenaakbare kwaliteit van de musical op zich, dat beide films er staan als een huis.

Ik vind Anton wel werken btw, die Baby Driver zijn gezicht geeft me wat Patrick Swayzevibes, gecombineerd met wat Hayden Christensen, Sterling Hayden en Ralph Bellamy. Babyface indeed, maar niet ongeloofwaardig per se - en beter dan de colgatekop van het origineel

[Japisee]

amai hier vond ik nie veel aan (og nooit gezien nb) ze. tis duidelijk waarom de drie bekendste liedjes effetief bekend zijn geworden, twaren namelijk de enige goede nummers in gans dat spel.
voor de rest vondek het te saai, te donker, en feitelijk is dat zingen echt onnozel he, ik kan mij daar precies nie over zetten. der zijn maar drie musicals die ik goed vind:

1. sound of music: nie alleen door het tijdsbestek ma tis ook logisch dat die bende drie uur lang zingt want das gans het opzet
2. moulin rouge: weetwel als ge persé liedjes in ne film wilt zingen doe het dan balls to the wall all out. en nogmaals hier is het logisch he dat die zingen
3. pick of destiny: beetje tzelfste als punt twee

babydriverdude heeft hier het charisma van dienen alpaca-acteur uit twilight, fuck me maat. voor mij was dit op niveau van into the heights, nog zo een kakske van vorig jaar dat mij ook compleet koud liet

sry

[Jack Carver]

Nooit sweenie todd gezien?

En Tick Tick boom met dieen bèta spiderman was ook best goed as dat telt as musical

[Japisee]

aja sweeney todd was ook nog leutig ma nu nie eentje da ge elk jaar wilt naar kijken

[Cage]

Cinematografisch wel een meesterwerk. Zitten echt fantastische one-shots in. Top notch Kwaliteit all over the place.

Maar zoals gewoonlijk laat een musical mij volledig koud. Ik kan mij daar nu echt nooit in inleven. die praten en dan begint er out of nowhere een gans dorp een choreografie te doen? nooit kunnen berijpen.

Eigenlijk de enige is Sound of Music en dan voornamelijk nostalgisch.

[acku]

Gezien en goed bevonden. Eerste uur had ik er wat moeite mee, het verhaal is eigenlijk nogal dun en de mannelijke acteur voor Tony inderdaad een zeepsmoel die de rol weinig geloofwaardig brengt. Al kan je inderdaad stellen datzelfs dat een verbetering was tegenover het origineel, want nadien dat nopg eens opgezet en wow, wat een vreselijke acteur. Ook Maria is hier een _pak_ beter. Bernardo is geweldig.

Het is het einde die het hem allemaal doet, en het deed het. Was direct weer verkocht aan de muziek ervan.

[Horla]

Ik heb hem vorige week ook gezien. Mijn vrouw vond er niets aan, ik vond het leuk om die iconische liedjes nog eens terug te horen. Blijkbaar heb ik die op een moment in mijn jeugd gezien dat ik heel beïnvloedbaar was. Ik was inderdaad ook wel vergeten hoe dun het verhaal was. Voor mij was het een ontspannende avond, mijn vrouw heeft zich voornamelijk geërgerd