Theaterregisseur Yûsuke Kafuku (Hidetoshi Nishijima) is gelukkig getrouwd met Oto (Reika Kirishima) tot het noodlot plotseling toeslaat. Overrompeld door het verdriet probeert Kafuku het geheim te begrijpen, dat hij vlak voor haar overlijden ontdekte. Twee jaar later besluit de nog altijd rouwende Kafuku het aanbod om een toneelstuk te regisseren in Hiroshima te accepteren. Zijn nieuwe werkgever heeft voor hem de perfect rijdende, maar zeer bescheiden chauffeur Misaki (Tôko Miura) klaarstaan om hem tijdens zijn verblijf daar te vervoeren. Terwijl ze samen al rijdend tijd doorbrengen en elkaar steeds beter leren kennen, confronteert Kafuku het mysterie rondom zijn vrouw dat hem nog steeds achtervolgt.
Wie al eens naar het lijstje met oscarkandidaten voor beste film van dit jaar heeft gekeken zal hem waarschijnlijk hebben opgemerkt. 'Drive my car' is zonder twijfel de vreemde eend in de bijt. Dit drie uur durende Japanse drama over een rouwende man kan niet meer verschillen van genomineerde brede publieksfilms als 'Dune', 'West Side story' en 'Nightmare alley' maar heeft zijn plaats bij de genomineerden absoluut niet gestolen.
Het minste wat je kan zeggen is dat deze ingetogen, opmerkelijke film, gebaseerd op een kortverhaal van Haruki Marakami, zijn tijd neemt. Wanneer de opening credits na 40 (!) minuten achteloos over het scherm rollen heb je al een minifilm gezien, een aanloop die nooit de indruk geeft enkel een opening te zijn maar veeleer dienst doet als dramatische katalysator voor wat komt. 'Drive my car' is een film voor een geduldig publiek, maar het is geen saaie film die de tijd van de kijker verkwanselt met holle beelden en overbodige scènes. Ryusuke Hamaguchi bouwt gestaag toe naar een verpletterend laatste uur dat wordt ingezet in een even verrassende als wondermooie scène in de rode Saab waarin Kafuku zich laat rondrijden. In vijf magistrale minuten die starten op aangeven van het personage in de wagen waarvan je het minst verwacht laat Hamaguchi zien dat 'Drive my car' er boenk op zit.
De vertolkingen zijn zonder uitzondering uitstekend. De ingetogen rollen kunnen niet verbergen dat een grote kracht van de film zit in de informatie die de fysieke handelingen van de personages proberen duidelijk te maken. Het is geen toeval dat een van de acteurs in het toneelstuk dat Kafuku regisseert een stomme vrouw is, en dat de meeste andere acteurs in zijn gezelschap elk een andere taal spreken. Communicatie in al zijn facetten staat centraal. Het maakt van 'Drive my car' een film die je met een hernieuwde appreciatie laat kijken naar beelden en acteurs.
'Drive my car' is een film die groeit. Meteen na afloop lagen er drie sterren klaar, maar na het allemaal een aantal dagen te hebben laten bezinken gooi ik er met plezier nog een halve ster extra tegenaan. Deze subtiele Japanse parel is rijk aan nuance. Het is een film die je niet los laat, vol scènes die op het eerste zicht bedrieglijk eenvoudig zijn maar zoveel informatie, voorafspiegelingen en dubbele bodems bevatten dat het moeilijk is het allemaal meteen te vatten. Ik heb nog niet gehad over de theateropvoeringen van 'Oom Vanya' en 'Wachten op Godot' waar de film veel tijd aan besteed, maar die meer zijn dan alleen maar wat opvulsel, of over de rode Saab zelf, die als een soort rijdend spookhuis over de Japanse wegen glijdt. 'Drive my car' biedt zoveel om te ontdekken en te verwerken.
Markante vaststelling: op minder dan een week tijd zag ik met 'The Batman' en 'Drive my car' twee films die allebei drie uur lang duurden maar niet verschillender konden zijn. Daar waar de eerste mij ondanks de actie, de indrukwekkende set-pieces en een ogenschijnlijk ingewikkeldere plot koud liet, en mij zelfs even in slaap wist te wiegen, daar boeide 'Drive my car' mij steeds. Ik was me constant aan het afvragen wat de personages aan het denken waren, waar ze naartoe werkten, wat ze
voelden. Drie uur, zoveel van je tijd vraagt Ryusuke Hamaguchi. De beloning is een rijke, volle ervaring die, zo durf ik te wedden, bij elke kijkbeurt nieuwe inzichten zal opleveren. Die drieëneenhalve ster is dan ook een momentopname. Het zou zo maar eens kunnen dat het er binnen een aantal jaar vier zijn.
3.5 sterren op 4
15-03-2022, 16:22
Cinema: 'Drive my car'
