William Tell (Oscar Isaac) is een tafelschuimer in casino's. Met blackjack verdient hij genoeg geld om zijn leven draaiende te houden. Een ontmoeting met een jonge man en een vrouw die hem grote pokertoernooien wil laten spelen voor rijke geldschieters rakelen een verleden dat hij trachtte te vergeten opnieuw op.
'The card counter' is op en top een Paul Schrader film. Schrader, begonnen als scenarist, heeft zijn carrière gebouwd op een reeks sombere drama's waarin hij middels een aantal gekwelde personages de duistere kant van de Amerikaanse samenleving bloot legt. 'The card counter' past perfect in die traditie en doet op meer dan een moment denken aan 'Taxi driver'. William Tell, met een knetterende intensiteit gespeeld door de fantastische Oscar Isaac, is onze enigmatische gids door de wereld van de beroepsgokkers, spelers die dagelijks een paar honderd dollar trachten op te halen in de kleinere casino's en bewust een leven buiten de schijnwerpers in de relatieve anonimiteit van motels en baanrestaurants leiden.
Wanneer William Tell benaderd wordt door Cirk (Tye Sheridan) lijkt dit het startschot voor een droefgeestige buddy movie à la 'Mississippi grind', maar Schrader heeft ultiem iets veel duisterders voor ogen. De dynamiek tussen William en Cirk is intrigerend. Beide mannen lijken in elkaar een manier te zien om met hun verleden in het reine te komen. De trip die ze ondernemen is er een uit noodzaak. Zoals zo vaak bij Paul Schrader lijkt er licht aan het einde van de tunnel, maar is het eerder een zwak flakkerend vlammetje dat zo kan worden uitgeblazen dan een felle tl-lamp die de personages door de donkere tunnel leidt.
Dit sfeervolle psychologisch drama kan naast een aantal uitstekende vertolkingen rekenen op prachtige, afgemeten dialogen. De regie is even spaarzaam als het uiterlijk van de film, al vallen er enkele shots te bespeuren waarin optimaal gebruik wordt gemaakt van de vele kleurrijke lichtjes en geluiden die eigen zijn aan goktenten. Dit is een contemplatieve, indringende film met een stevige finale. Een door een aantal knap geschreven personages gedragen tocht langs hun persoonlijke demonen. Niet meteen een film om vrolijk van te worden, maar zeker de moeite. De impact die 'The card counter' op het gemoed heeft kan tellen.
3 sterren op 4
